Υπάρχουν συναρπαστικές ιστορίες γύρω από το branding; Πώς συνεργάζεται ένας παλαιοντολόγος με έναν σχεδιαστή εξωφύλλων, όταν δεν ζουν καν την ίδια εποχή; Με ποιο τρόπο ένα είδος που εξαφανίστηκε δίνει βροντερό παρόν σε όλα τα παιδικά δωμάτια του πλανήτη;
Είχαμε τη χαρά και την τιμή να δώσουμε μία συνέντευξη στην Popaganda για τη δουλειά μας, όταν μας ζήτησαν να δώσουμε έναν ορισμό του branding. Αφήσαμε την Ιστορία να μιλήσει και ανεβήκαμε στη ράχη ενός Τυραννόσαυρου Ρεξ παρέα με έναν ιδιοφυή σχεδιαστή εξωφύλλων και μία νεογοτθική γραμματοσειρά. Ιδού το σχετικό απόσπασμα από τη συνέντευξη:
Για κάποιον που δεν γνωρίζει τι είναι το branding, πώς θα του το εξηγούσατε;
Θα του μιλούσαμε για έναν διάσημο Αμερικανό παλαιοντολόγο, τον Όσμπορν. Και για τον διεθνή κώδικα της ζωολογικής ονοματολογίας. Θα του προτείναμε να σφίξει εγκάρδια το χέρι του ιδιοφυούς σχεδιαστή εξωφύλλων Τσιπ Κιντ. Και τέλος θα τον ζαλίζαμε με το παράξενο ταξίδι μιας νεογοτθικής γραμματοσειράς που απέκτησε αναπάντεχα ένα πρωτόγονο αποτύπωμα. Υποσχόμαστε ότι όλα αυτά συνδέονται μέσα από ένα κοινό νήμα, που ξεκινάει το 1905 όταν ο Όσμπορν ανακαλύπτει απολιθώματα ενός νέου είδους δεινόσαυρου στη Μοντάνα και έχει τη φαεινή ιδέα να τον ονομάσει Τυραννόσαυρο Ρεξ (Τύραννος και Βασιλιάς-Ρεξ σε ένα είδος!), ένα εκπληκτικό όνομα που εκφράζει καίρια και διαχρονικά τη θηρευτική φύση αυτού του τεράστιου δεινόσαυρου. Σύμφωνα με τον διεθνή κώδικα ζωολογικής ονοματολογίας, ισχύει ο κανόνας της προτεραιότητας. Όποιος έχει δώσει πρώτος ένα όνομα σε ένα νέο είδος με βάση τα απολιθώματα που βρήκε, αυτό το όνομα κατοχυρώνεται. Όταν ο Όσμπορν βάφτιζε τα απολιθώματα της Μοντάνα με το όνομα Τυραννόσαυρος Ρεξ, δεν γνώριζε ότι το 1892 ένας άλλος διάσημος παλαιοντολόγος, ο Κόουπ, είχε σκάψει σε διπλανή περιοχή και είχε ανακαλύψει απολιθώματα ενός άγνωστου είδους που ονόμασε, με ανεξήγητη ταπεινοφροσύνη, Μανοσπόνδυλο. Έναν αιώνα μετά, οι ανασκαφές έβγαλαν στην επιφάνεια αρκετά απολιθώματα για να αποδειχθεί ότι ο Κόουπ και ο Όσμπορν είχαν ανακαλύψει το ίδιο είδος. Μαντέψτε πώς αντέδρασε η επιτροπή που χειρίζεται τα θέματα ζωολογικής ονοματολογίας. Βοήθησε, βέβαια, και το lobbying τεράστιων εταιριών που είχαν επενδύσει στο brand του Τυραννόσαυρου Ρεξ, ο οποίος απειλούνταν να αποκαθηλωθεί ως Μανοσπόνδυλος. Ποιος κάνει καριέρα με αυτό το όνομα; Έτσι οι κανόνες άλλαξαν φωτογραφικά και το ευρηματικό όνομα του Όσμπορν που είχε ήδη γράψει στο συλλογικό ασυνείδητο και ως T-Rex επικράτησε. Μία διαφωτιστική εξαίρεση στους κανόνες που διέπουν την παλαιοντολογία και πολλές ακόμα επιστήμες τα τελευταία 200 χρόνια και υποχώρησαν μπροστά στο θρυλικό brand name.
ο Όσμπορν ανακαλύπτει απολιθώματα ενός νέου είδους δεινόσαυρου στη Μοντάνα και έχει τη φαεινή ιδέα να τον ονομάσει Τυραννόσαυρο Ρεξ (Τύραννος και Βασιλιάς-Ρεξ σε ένα είδος!),
Ενδεικτικό του εκτοπίσματος του είναι το γεγονός ότι ο Τυραννόσαυρος Ρεξ δεν έζησε καν στην Ιουράσια περίοδο, κάτι που δεν τον εμπόδισε να πρωταγωνιστεί στο Τζουράσικ Παρκ, δηλαδή το Ιουρασικό Πάρκο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μάικλ Κράιτον. Κι εδώ μπαίνει ο εξαιρετικός σχεδιαστής Τσιπ Κιντ, που, αν και νέος στο επάγγελμα, κλήθηκε να σχεδιάσει το εξώφυλλο του βιβλίου. Και τι έκανε αυτός ο λαμπρός κάτοικος της Νέας Υόρκης; Πήγε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, μελέτησε τους σκελετούς δεινοσαύρων και αγόρασε ένα βιβλίο στο πωλητήριο. Το σχεδιάγραμμα του Όσμπορν που απεικόνιζε τον πλήρη σκελετό του Τυραννόσαυρου Ρέξ, μάγεψε τον καλλιτέχνη και έμελλε να μαγέψει όλους εμάς που είμαστε εδώ και αυτούς που είναι να έρθουν μετά από εμάς. Πήρε ένα χαρτί ιχνογραφίας και έναν ραπιδογράφο και δημιούργησε τη γραφική αναπαράσταση του Τυραννόσαυρου Ρεξ.
Έτσι οι κανόνες άλλαξαν φωτογραφικά και το ευρηματικό όνομα του Όσμπορν που είχε ήδη γράψει στο συλλογικό ασυνείδητο και ως T-Rex επικράτησε.
Η εικόνα χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του βιβλίου, στην αφίσα της ταινίας αλλά και στο logo του ίδιου του πάρκου και κατακλύζει τα καρέ (μπλουζάκια, καπέλα, αυτοκίνητα, επιγραφές και μιλάμε ακόμα μόνο για τον κόσμο της ταινίας και όχι για το merchandise που τρύπωσε σε κάθε γωνία του πλανήτη). Πώς θα συμπληρωνόταν ιδανικά αυτό το απειλητικό προφίλ με τα αρπαχτικά νύχια και το ανοιχτό, πεινασμένο στόμα ενός πλάσματος από το πολύ βαθύ παρελθόν; Με μία τόσο δα μικρή δόση ζούγκλας από κάτω που τονίζει το μέγεθος του και ένα στρογγυλό πλαίσιο που σηματοδοτεί ένα πάρκο. Και ποια είναι η γραμματοσειρά που θα έχει την τιμή να κυοφορήσει κάτι τόσο φιλόδοξο όσο ένα Τζουράσικ Παρκ; Οι δημιουργοί κατέληξαν στη Neuland, μία γραμματοσειρά του 1923 ενός Γερμανού που προσέγγισε τα γοτθικά γράμματα με μία διάθεση να τα κάνει πιο ευανάγνωστα. Όταν αυτή η γραμματοσειρά έφτασε την Αμερική τη δεκαετία του ’30, οι γοτθικές γραμματοσειρές ήταν άγνωστες, σαν θαμμένα απολιθώματα μιας άλλης ηπείρου. Έτσι, το νόημα χάθηκε στη μετάφραση και θεωρήθηκε πρωτόγονη και ζουγκλοειδής, μία υπόσχεση περιπέτειας στην άγρια φύση. Αυτή ήταν η γραμματοσειρά που επιλέχθηκε για το logo ενός συναρπαστικού brand. Κι αυτό είναι ένα παράδειγμα της μεγάλης δεξαμενής που δεν ανήκει σε κανέναν, αλλά την ίδια στιγμή σε όλους μας. Έτσι προσεγγίζουμε το branding και έτσι το βιώνουμε, ψηλαφίζοντας δηλαδή μέχρι να βρούμε την αρχή και τις διακλαδώσεις του νήματος.
Η εικόνα χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του βιβλίου, στην αφίσα της ταινίας αλλά και στο logo του ίδιου του πάρκου και κατακλύζει τα καρέ (μπλουζάκια, καπέλα, αυτοκίνητα, επιγραφές και μιλάμε ακόμα μόνο για τον κόσμο της ταινίας και όχι για το merchandise που τρύπωσε σε κάθε γωνία του πλανήτη).
